تحمل افکار دیگران و احترام به افکار آن ها

اخلاق خوب یکی از عوامل موفقیت هر فردی در جامعه است. انسان های خشن و بد اخلاق تنها و بدون دوست می مانند. پیامبر اسلام، حضرت محمد صلی الله علیه و آله هدف از بعثت و رسالتش را تکمیل اخلاق و ارزش های انسانی می داند. «بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاقِ»(بحار الانوار، ج67، ص 372).

برای مشاهده متن کامل در ادامه مطلب با ما همراه باشید.

معرفی کتاب: شرح و بررسی جایگاه احترام به آراء و افکار دیگران در دین اسلام و رویکرد آیات و روایات به این موضوع است. نگارنده پس از بررسی واژه‌های مربوط به موضوع، به تعریف و اهمیت آن در روابط اجتماعی پرداخته و میزان توجه اسلام به‌عنوان یک مکتب کامل را، به آزادی‌های فردی و اجتماعی، مورد اشاره قرار داده است. وی در ادامه به گونه‌های روبه‌روشدن با آرا و افکار انسان‌ها پرداخته و به چهار نوع: پذیرش و تسلیم در برابر اندیشه و رأی دیگران، مخالفت و تعصب‌ورزی، مواجهه منطقی و برخوردهای نامناسب تبلیغاتی، اشاره نموده است. فصل سوم، به پیامدهای این احترام پرداخته و آن‌را در سه بخش، مورد بررسی قرار داده است. در مقابل در فصل چهارم، به پیامدهای عدم احترام نیز پرداخته شده است. نویسنده در فصل پنجم، راه‌های گسترش این فرهنگ را بررسی نموده و درنهایت، سیره اولیای دین در مواجهه با آرا و افکار دیگران را، ارزیابی نموده است.

برای دیدن اطلاعات بیشت ردر مورد کتاب و لینک دانلود به ادامه مطلب رجوع فرمایید.

اهتمام به اخلاق در مدارس غیرممکن نیست اما دشوار است. آموزش اخلاقی اگرچه لازم است ولی کافی نیست. حاصل آن نظم دادن و منضبط بارآوردن است که البته عمر و دوام زیادی ندارد. بیشتر به اطاعتی منفی و مطلق می‌انجامد که درنتیجه فعالیت بدنی دانش‌آموز در مدرسه است.معمولا بسیار آموزش‌های اخلاقی در مدرسه داده می‌شود ولی به دلیل عبوس و بی‌ثبات بودن، ضمانت اجرایی خاصی ندارند. حق هم همین که اخلاق در حصار آموزش‌های مدرسه ای گرفتار نماند؛ از نظر برخی دانشمندان، کودک اصول اخلاقی خود را تا سن شش سالگی کسب می‌کند و لذا آموزش رسمی اخلاق در مدرسه به تنهایی چندان تاثیری دراخلاقی کردن وی نخواهد داشت.

هر انسانی برای خود احترامی قائل است . زمانی که به عقاید ،کارها وسلیقه های افراد در حد ومحدوده خودشان احترام بگذاریم وسعی نکنیم همیشه در پی رد کردن آنها برآییم دیگران ما را به رسمیت می شناسند چرا که مردم عادتا با کسی که به آنان احترام بگذارندونسبت به ایشان ابرازتوجه وقدردانی کنندانس والفت می گیرند پس برای جلب مردم آنچه می خواهند باید به آنان بخشید . بدیهی است که مردم برای دوستی ورزیدن با افراد مال و منزل نمی خواهند بلکه صرفاً خواهان احترام و بزرگداشت خود از سوی آنان می باشند . چرا که مردم خود را دوست دارند و هر کس برای خودش جهانی دارد مملو از آراء وعقاید و نظرات متعددی که همین عقاید انسانها رااز هم جدا می کند و دنیای هر فردی برای خودش محترم است پس کسی که به آنان احترم بگذارد و به عقاید آنان توجه نماید . دوست می دارند وکسانی را که عقاید آنان را نادیده گرفته و به شخصیت آنان احترام نمی گذارند نزد آنان هیچ محبوبیتی ندارد.